แนวชายฝั่งแคลิฟอร์เนีย ซึ่งเป็นมหาสมุทรที่ดูเหมือนไม่มีขีดจำกัด เป็นแนวหน้าของการต่อต้านจำนวนมากทั่วทั้งรัฐในการเปลี่ยนน้ำเค็มในมหาสมุทรแปซิฟิกให้เป็นน้ำดื่ม

เพียงแค่ถาม Michelle Peters วิศวกรสิ่งแวดล้อมที่เติบโตในลาสเวกัสและอาศัยอยู่ในซานดิเอโก แคลิฟอร์เนีย ปีเตอร์สทำงานเป็นวิศวกรสิ่งแวดล้อมโดยการฝึกอบรมให้กับบริษัทโพไซดอน ผู้พัฒนาโรงบำบัดน้ำขนาดยักษ์ที่โรงงานกลั่นน้ำทะเลในเมืองคาร์ลสแบด“มันซับซ้อนมาก” ปีเตอร์สบอกกับ 8 News Now Investigators “ฉันเข้าใจเนวาดามากขึ้นอย่างแน่นอนจากมุมมองที่อยู่อาศัยและเติบโตที่นั่น”

• บทความอื่น ๆ : marshatrattner.com

จากมุมมองของน้ำเค็ม Peters รู้ว่าการแยกเกลือออกจากน้ำทะเลเป็นสิ่งที่ขายยากในหลายพื้นที่ของแคลิฟอร์เนีย กระบวนการอนุญาตเพียงอย่างเดียวใช้เวลาประมาณ 20 ปี และกระบวนการแยกเกลือออกจากน้ำทะเลก็มีราคาแพงมาก อย่างไรก็ตาม เป็นทางเลือกมากมายที่บรรดาผู้ที่ต่อสู้เพื่อยุติสงครามเหนือแม่น้ำโคโลราโดสามารถใช้เพื่อพยายามรักษาแหล่งน้ำที่มีอยู่อย่างจำกัด และยัง: มันใช้งานได้

“มันทำงานได้ดีมาก” ปีเตอร์สกล่าว “เรากำลังผลิตน้ำที่ทนแล้งได้คุณภาพสูงสุด เราจัดหาน้ำร้อยละ 10 ของภูมิภาคซานดิเอโกที่นี่”

โรงงาน Carlsbad ซึ่งมีชื่ออย่างเป็นทางการว่า Claude “Bud” Lewis Carlsbad Desalination Plant – มีการทำงานหลายอย่างที่เป็นประโยชน์ซึ่งไซต์จำนวนมากไม่จำเป็นต้องมี ตั้งอยู่ติดกับมหาสมุทรแปซิฟิกและไม่รบกวนที่อยู่อาศัยริมชายหาด ซึ่งอาจเป็นอุปสรรคสำคัญสำหรับเมืองต่างๆ ที่พยายามสร้างโรงกลั่นน้ำทะเล

“โดยทั่วไป แคลิฟอร์เนียชอบปกป้องแนวชายฝั่ง ชอบปกป้องชายหาด” บิล ฮาเซนแคมป์ ผู้จัดการฝ่ายทรัพยากรแม่น้ำโคโลราโดของเขตน้ำเมโทรโพลิแทนกล่าว MWD จัดหาน้ำให้กับผู้คน 19 ล้านคนในแคลิฟอร์เนียตอนใต้

Hasencamp กล่าวว่าความพยายามในการแยกเกลือออกจากน้ำทะเลที่ประสบความสำเร็จได้ใช้พื้นที่ของโรงไฟฟ้าที่มีอยู่แทนการสร้างโครงสร้างใหม่และ “การรับเข้า” ซึ่งอาจไม่น่าดู“แต่ผู้คนมีความกังวลเกี่ยวกับมหาสมุทรของพวกเขา ดังนั้น … กระบวนการอนุญาตจึงค่อนข้างท้าทายกว่าเล็กน้อย” Hasencamp กล่าว

เนื้อหาที่เกี่ยวข้องนี่คือสิ่งที่ Southern California กำลังทำเพื่อช่วย …เกษตรกรในแคลิฟอร์เนียขัดแย้งกับรัฐในเรื่องภัยแล้ง …ประมาณครึ่งชั่วโมงตามถนนจากคาร์ลสแบดในเมืองดานาพอยต์ริมทะเล วิศวกรอีกคนกำลังดูแลโครงการกลั่นน้ำทะเลอีกโครงการหนึ่ง

Rick Shintaku กำลังดูแลการดำเนินงานของโรงงานแยกเกลือออกจากน้ำทะเลในช่วงแรกของการพัฒนา จะใช้ต้นทุนในการสร้าง 140 ล้านดอลลาร์ และอีก 6 ล้านดอลลาร์เพื่อเดินเครื่องหากโรงงานออนไลน์ในปี 2571 ตามที่คาดไว้“การแก้ปัญหาน้ำประปาต้นทุนต่ำหมดไปแล้ว” ชินทาคุกล่าว “สิ่งที่เหลืออยู่คือโซลูชันการจัดหาน้ำที่มีต้นทุนสูงกว่า”

โรงงาน Dana Point ถูกนักการเมืองท้องถิ่นปฏิเสธอย่างรอบด้าน จนกระทั่งได้รับการอนุมัติจากเทศบาลเมื่อเดือนตุลาคมปีที่แล้ว ชินทาคุคาดว่าจะสูบน้ำออกได้ 5 ล้านแกลลอนต่อวัน ปริมาณดังกล่าวสามารถแก้ปัญหาความต้องการน้ำของผู้อยู่อาศัยในดานาพอยต์และบางเมืองใกล้เคียงได้

“หนึ่งในเป้าหมายของเราคือการพยายามช่วยแก้ไขปัญหานั้น” ชินทาคุกล่าว “และเรารู้สึกว่าแม้ในระดับที่เล็กนี้ มันสามารถต่อยอดเทคโนโลยีของการแยกเกลือออกจากน้ำทะเล ซึ่งสามารถนำไปใช้ในระดับที่ใหญ่ขึ้นได้”

Shintaku ซึ่งเริ่มต้นอาชีพเมื่อสามทศวรรษที่แล้ว ได้รับมอบหมายให้ติดตามน้ำในแม่น้ำโคโลราโดสำหรับตำแหน่งของเขาในอนาไฮม์ในขณะนั้น เขาเข้าใจความซับซ้อนและความรุนแรงของภัยแล้งและผลกระทบต่อแม่น้ำโคโลราโด

“ไม่มีกระสุนวิเศษที่จะดูแลทุกสิ่ง” ชินทาคุกล่าวนั่นเป็นเหตุผลที่เขากล่าวว่า เมืองและเมืองต่าง ๆ มีวิศวกรกำลังพิจารณาที่จะกระจายแหล่งน้ำของพวกเขา“และนั่นคือเหตุผลที่ฉันคิดว่าคุณจะได้ยินซ้ำแล้วซ้ำเล่าจากอุตสาหกรรมน้ำว่าคุณต้องลงทุนในอุปกรณ์ต่างๆ เช่น พอร์ตโฟลิโอทางการเงินของคุณ” ชินทาคุกล่าว

ด้วยเหตุนี้ Hasencamp ผู้เชี่ยวชาญด้านน้ำทางตอนใต้ของแคลิฟอร์เนียเห็นด้วย“จะมีการแยกเกลือออกมากขึ้น แต่ไม่ใช่ยาครอบจักรวาลที่จะแก้ปัญหาทั้งหมดในภูมิภาคของเรา” Hasencamp กล่าว “ฉันคิดว่าตัวเลือกแรกคือการรีไซเคิลน้ำ”